Luchthaven Honningsvåg/Valan (ENHV)

Op 71° 00’ 35” is Honningsvåg Valan bijna de noordelijkste luchthaven van het Europese vasteland. Een fraaie vermelding voor in het logboek.

Ondanks dat er maar zo’n 5 bewegingen per dag zijn, blijft het open vanwege Public Service Obligations (PSO) — een levenslijn voor de kleine gemeenschap van Valan. De plaatselijke brandweerman vertelde me trots dat ze met hun sneeuwploeg vorig jaar “de baan elke dag zwart hebben gehouden, ook op Eerste Kerstdag”. Het wordt vooral gebruikt door mensen die Nordkapp willen bezoeken (zie hieronder).

De asfaltbaan is omgeven door hoog terrein, vooral aan beide uiteinden. Er zijn twee RNP-naderingen naar Honningsvåg, RNP-A en RNP-D; maar beide kennen hun uitdagingen. Er is ook een NDB-nadering met minima van 1334’; maar met “kusteffect” en “nacht-effect” (en bedenk dat het hier meer dan 6 maanden per jaar nacht is!) zou ik die alleen gebruiken met voorafgaande training — en ik zie niet hoe een “buitenlandse” piloot die zou kunnen opdoen. Zelfs de VFR-naderingen vereisen aan beide uiteinden vergelijkbare gebogen segmenten.

Eenmaal geland word je echter zeer hartelijk ontvangen. Alle 5 dienstdoende medewerkers (allen met perfect Engels) trakteren je op warme chocolademelk & koekjes en zijn benieuwd naar je levensverhaal en avonturen. De brandweerman bood me zijn auto aan “als ik naar de stad moest” — 5km verderop. Omdat ik mijn fiets bij me had, heb ik bedankt. Een van de twee stadstaxi’s is mogelijk beschikbaar, mits ze niet net iemand naar Nordkapp brengen. Er is geen Avgas — de dichtstbijzijnde was in Tromso ENTC. Er is wel een beperkte voorraad Jet A.

Accommodatie: Ik verbleef in het prima 2* Scandic Bryggen https://www.scandichotels.com/hotels/norway/honningsvag/scandic-bryggen?_ga=1.213688919.2124388246.1474305034, direct aan de haven bij het Tourist Office. Het is een omgebouwd pakhuis. Vraag om een kamer met uitzicht op de haven zodat je de Hurtigruten Ferry kunt zien komen en gaan.

De plaats: Met slechts 3.000 inwoners zijn de voorzieningen vrij basic; maar er zijn, naast het hotel, enkele restaurants en een paar pubs. Zoals al deze noordelijke plaatsen in Noorwegen werd het in 1944 volledig verwoest door de blitzkrieg; de enige overlevende was de kleine Honniggsvåg Church. De moeite waard om te bezoeken vanwege de aangrijpende foto’s in het portaal die het gebruik als schuilplaats in 1945 tonen.

Nordkapp: De meeste mensen — zo’n 300.000 per jaar — komen naar Honningsvåg om Nordkapp te bezoeken. Hoewel ze het vast niet met me eens zijn, vind ik Nordkapp zelf een afzetterij en een schijnvertoning. Er is een tol van 260NOK (technisch 24 uur geldig, maar ze weten dat je er toch maar één keer heengaat) bovenop de buskosten. [Er is technisch een goedkoper tarief van 180NOK dat alleen toegang tot de locatie geeft, niet tot de “exposities”; soms moet je daarvoor wel discussiëren.] Toegegeven, het uitzicht is spectaculair, vooral bij zonsopkomst of tijdens de middernachtzon. Je kijkt neer op de wilde branding zo’n 307 meter lager en droomt misschien van Svalbard ENSB, ver naar het noorden. Maar op 71° 10’ 21” is Nordkapp NIET het noordelijkste punt van het Europese vasteland: dat ligt bij Knivskjeloddev, op een kleine landtong links ervan.

Knivskjeloddev: Voor een purist zoals ik is dit het echte noordelijkste punt van het Europese vasteland — en je kunt erheen wandelen. Het vriendelijke Tourist Office in de stad kan je een handig schematisch foldertje geven en alle details over de lokale bussen. De bus zet je af op de parkeerplaats zo’n 6km ten zuiden van het tolpoortje van Nordkapp. De route is vanaf de parkeerplaats duidelijk gemarkeerd en onderweg aangegeven met gemakkelijk herkenbare steenmannetjes. De tocht is in feite alleen ’s zomers te doen — nadat de sneeuw is gesmolten en vóór de herfstregens. Het pad van 9km is niet al te moeilijk — al is het laatste stuk behoorlijk steil. Goede kleding en degelijke wandel/laarzen of -schoenen zijn een must; evenals wat proviand voor onderweg. Reken op minstens 5 uur voor de heen- en terugweg. Aangekomen op breedte 71° 11’ 08”N (het echte North Cape) zit in een steenmannetje een kluis met het bezoekersboek. Zet je naam erin en noteer je nummer (denk eraan pen en papier mee te nemen). Terug bij het Tourist Office krijg je tegen een kleine vergoeding (niets is gratis in Noorwegen!) een certificaat en een speldje voor je (grote) prestatie. [Je bijdrage gaat daadwerkelijk naar het onderhoud van het pad voor toekomstige bezoekers.]