Civiel Vliegveld Helgoland Duene (EDXH)

Helgoland bestaat uit twee eilanden in het midden van de Noordzee, zo’n 45 mijl van het vasteland. Hoewel het deel uitmaakt van Duitsland, heeft het een eigen bijzondere geschiedenis: het was soms Brits; in 1890 werd het „geruild” voor Zanzibar; en het diende in beide wereldoorlogen als marinebasis. In de Tweede Wereldoorlog was het Duitslands grootste onderzeebootbasis (de resten zijn nog te bezoeken), wat ertoe leidde dat er een vliegveld werd aangelegd op „The Duene” – het kleinste van de twee eilanden. Hoewel deel van Duitsland en lid van de EU, heeft het een speciale economische status: Duty Tax free, ook voor brandstof.

Een van de geneugten van erheen vliegen in de ochtend of late namiddag is dat je de vele toeristenboten vanaf de Friese Eilanden of het Duitse vasteland hun dagelijkse route ziet varen als spaken van een wiel. Daardoor verandert de bevolking van circa 5000 overdag naar rond 500 ’s nachts!

Banen: Er zijn 3 kruisende betonbanen die ZEER KORT zijn – de langste, 33/15, is slechts 480m. Gelukkig is het er vrijwel altijd winderig; maar het is een vereiste dat piloten MINSTENS 100+ UUR IN STOL en ervaring met dwarswind hebben voordat ze mogen landen. De nadering voor RWY 33 heeft een kleine zandbank en een hek en aan het eind van 33 staat een nog hogere zandduin. Vlieg dus niet te laag binnen, temeer daar er vaak zonnebaders zijn. [In de jaren 1950 stond er een unieke waarschuwing op de aanvliegkaarten: „Pilots must ensure that they are not distracted by the nudist beach by the threshold!”]

Vliegveld: De sfeer op het veld is zeer relaxed. De kleine, moderne terminal fungeert ook als campingrestaurant en supermarkt (met veel duty‑free alcohol), met veel vakantiegangers die planespotten – een high‑viz‑vest is verplicht. De man in de toren spreekt uitstekend Engels; maar schakelt snel over op het Duitse „Du” zodra je Duits spreekt.

Avgas: Een van de attracties van het eiland, voor piloten, is de belastingvrije prijs van Avgas. Omdat het een eiland is, zijn de voorraden beperkt. Check dus hun website, https://www.flugplatz-helgoland.de/ , waar de actuele prijs en voorraad worden getoond. Als de voorraad laag is — vooral in het weekend, omdat de leveringsdag maandag is — wil de toren, als je vooraf belt, graag wat voor je „reserveren”. Bij de pomp spreek je via de kleine intercom en vraag je om de pompen in te schakelen, want vanaf daar kan hij je niet zien. Je haalt vervolgens de brandstofbon bij de toren op, samen met de landingsfee, en betaalt beneden bij de kassa van de duty‑free supermarkt.

Veerboot: Het vervoer tussen de twee eilanden gaat met een korte, regelmatige veerdienst. Tenzij je veel bagage hebt, raad ik het „minibusje” van het vliegveld naar de veerterminal af; het is slechts een prettige wandeling van 15 minuten over een geasfalteerd pad. De veerboot naar het vasteland is „gratis”; je betaalt (€8) bij de toeristenwinkel aan het uiteinde van de pier wanneer je terug wilt — ze weten dat je weer terug moet!

Accommodatie: In het vakantieseizoen is het aanbod uiteraard beperkt, maar buiten die periode is het doorgaans geen probleem; houd er wel rekening mee dat in Duitsland elk Bundesland — in het belang van de toeristenindustrie — zijn eigen schoolvakanties heeft. Ik verbleef in het Hanseat Hotel https://www.flugplatz-helgoland.de/

Bezienswaardigheden: Het eiland teert op het „duty free”-concept. Er zijn veel winkels die camera’s, verrekijkers e.d. verkopen tegen zeer scherpe prijzen. ’s Avonds is het er heel rustig — vooral voor natuurliefhebbers — omdat het gros van de mensen is vertrokken. Ik bezocht de resten van de onderzeebootbasis in de kliffen; ondanks de pogingen van de Britten om die na de oorlog te vernietigen, geven ze een beeld van hoe het eiland in WOII moet zijn geweest, toen het volledig door de Duitse marine werd overgenomen, het de grootste onderzeebootbasis van Europa was en — voor ons gunstig — de landingsstrip werd aangelegd!